พอจบปีการศึกษาปีที่6 จากโรงเรียนเทศบาลวัดประทุมคณาวาสดิฉันตั้งใจมาศึกษาต่อที่โรงเรียนถาวรานุกูลเพราะเห็นว่าโรงเรียนถาวรานุกูลเป็นโรงเรียนที่สอนดีนิฉันดีใจมีความภาคภูมิใจเป็นอย่างมากที่ได้มาต่อโรงเรียนถาวรานุกูลดิฉันได้เจอเพื่อนๆที่มีนต้ำใจและมีความสามัคคีกันดิฉันรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ได้มาต่อที่โรงเรียนถาวรานุกูลได้พบเจอคุณครูที่น่ารักและก็คุณครูที่ดุเยอะมากแต่ดิฉันก็คิดแค่ว่าที่ครูเขาดุเพราะเขารักและดิฉันได้เจออาจารย์คนหนึ่งซึ่งใจดีและคอยช่วยจเหลือฉันมาตลอดตอนนี้อาจารย์เขาก็ได้ย้ายออกไปสอนหนังสือที่กรุงเทพมหานครแล้วดิฉันคิดถึงอาจารย์เป็นอย่างมาอาจารย์ชื่อ อาจารย์กานธิดา แก้วกาม รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ได้มาพบอาจารย์ที่คอยช่วยเหลือและมีความสุขทุกเมื่อที่ได้ได้เรียนวิชาภาษาไทยกับอาจารย์เวลาซ้อมวิ่งอาจารย์คอยเป็นกำลังใจอาจารย์ชอบพูดว่าแบมวิ่งเร็ววิ่งสู้ัครูรอดูผลงานเธออยู่และมาวันกีฑาสมุทรสงครามอาจารย์กานธิดาก็มายืนเชียร์ข้างสนามกีฬาดิฉันรู้สึกดีใจเป็นอย่างที่อาจารย์คอยให้กำลังใจดิฉัน ดิฉันรู้สึกมีกำลังมากในการแข่งวิ่งครั้งนี้และมาพอวันที่ได้เรียนวิชาภาษาไทยอาจารย์พูดกับดิฉันว่าแบมชนะในการแข่งวยิ่งอาจารย์จะบวกคะแนนให้แบม10คะแนนเพราะถือว่าแบมช่วยทำกิจกรรมให้แก่โรงเรียนถาวรานุกูลพอวันต่อมาในปีการศึกษาปีที่2557ได้พบรุ่นพี่นคนหนึ่งซึ่งมีน้ำใจกับดิฉันมากมายชื่อพี่ต้นสนพี่นัดพี่เบริ์ดคอยช่วยจเหลือในยจามที่แบมท้อแบมเหนื่อยในการวิ่งคอยซื้อน้ำมาให้กินทุกวันดิฉันรู้สึกดีอกดีใจเป็นอย่างมากที่พบเจอกับพี่ๆทั้ง3คนนี้รู้สึกมีความรู้สึกเป็นอย่างมากพอมาวันแขางวันที่2ซึ่งเป็นวันที่ดิฉันต้องลงแข่งในงานกรีฑาสมุทรสงครามพี่ๆทัั้ง3คนนี้ก็ไปยืนคอยให้กำลังใจดิฉัน ดิฉันรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมากที่มีคนคอยให้กำลังใจดิฉัน.......
